04-04-2013
Kiełki to małe witaminowe bomby, które koniecznie powinny znaleźć się w naszym jadłospisie ze względu na swoje zdrowotne właściwości.
Są bogatym źródłem cennych elementów: błonnika, aminokwasów, chlorofilu, kwasów nukleinowych i składników mineralnych, a zawarta w nich wit. C skutecznie wzmacnia odporność, co jest bardzo ważne właśnie teraz, w okresie, kiedy zima jeszcze się nie skończyła, a wiosna ciągle nie nadeszła. Są lekkostrawne i łatwo przyswajalne przez nasz organizm, a zawarte w nich flawonoidy sprzyjają pobudzają w wątrobie wydzielanie żółci niezbędnej do sprawnego trawienia, zwłaszcza tłuszczów – co za tym idzie świetnie sprawdzą się w diecie osób, które się odchudzają. Zawierają również potas i magnes, sprawiają, że nasze samopoczucie staje się lepsze a my sami bardziej szczęśliwi. Warto? Warto!
Co nadaje się do kiełkowania?
Do skiełkowania nadają się zarówno nasiona, jak i ziarna, jednak należy pamiętać o tym, że nie wszystkie z nich będą właściwe. Najlepiej wybierać te, które możemy nabyć w sklepach z ekologiczną żywnością – nasiona i ziarna przeznaczone do wysiewu w ziemi bardzo często są napromieniowane lub poddane obróbce chemicznej, co ma zapobiec ich chorobom. Do kiełkowania używa się najczęściej około 20 gatunków różnych roślin, głównie zbóż i roślin motylkowych. Najpopularniejsze z nich to m.in. fasola mung, świetnie sprawdzająca się w kuchni chińskiej, rzodkiewka, brokuł, gorczyca, lucerna, słonecznik czy zboża – proso, owies, żyto, a nawet ryż.
Jak wyhodować kiełki?
Kiełki wyhodować można w bardzo prosty sposób. Jedyne, czego będziemy potrzebować to naczynie do kiełkowania (najwygodniejsza jest kiełkownica, ale zwykły słoik też spełni swoją rolę), woda do przepłukiwania nasion lub ziaren i nieco cierpliwości. Nasiona lub ziarna musimy wcześniej kilkakrotnie przepłukać a następnie zalać wodą i namaczać od kilku do kilkunastu godzin – czas ten uzależniony jest od rodzaju rośliny, szczegółowe informacje znajdziemy zwykle na opakowaniu. Hodowlę kiełków najlepiej umieścić w jasnym, ciepłym miejscu (np. na parapecie) – dzięki temu kiełki szybciej wyrosną. Ziarno należy przepłukiwać czystą wodą minimum dwa razy dziennie, pamiętając jednocześnie o dokładnym odlaniu wody, która w nadmiarze powodować może gnicie. Nasiona powinny być wilgotne, ale nie mokre. Po kilku dniach kiełki będą gotowe do spożycia. Aby zapobiec pleśnieniu nasion, do każdej hodowli warto dorzucić kilka nasion rzodkiewki, które skutecznie hamują te procesy.
Skiełkowane ziarna można przechowywać w lodówce do 4 dni, jednak aby zachowały swoją świeżość i właściwości należy przepłukiwać je zimną wodą. Najbardziej wartościowe są kiełki zebrane i zjedzone tego samego dnia – to właśnie wtedy są najbardziej życiodajnym i naturalnym źródłem potrzebnych do życia składników, które możemy dostarczyć naszemu organizmowi.
Smak kiełków
Kiełki, tak samo jak warzywa, charakteryzują się różnym smakiem – jedne z nich są delikatne i łagodne (np. soczewica), inne ostre (np. rzodkiewka), jeszcze inne orzechowe (np. słonecznik). Różnorodność jest tak duża, że każdy z pewnością znajdzie coś dla siebie. Jaka jest ich kaloryczność?
Kiełki rzeżuchy – bogate źródło witaminy C, PP, potasu, wapnia, magnezu, a także siarki, niezbędnej dla prawidłowego, zdrowego wyglądu skóry, włosów, paznokci. Najlepiej smakują w sałatkach, kanapkach, pastach. Kaloryczność 11 kcal.
Kiełki rzodkiewki – mają ostry, charakterystyczny smak. Podobnie jak kiełki rzeżuchy są bogate w witaminę C, PP, magnez wapń, siarkę, zawierają także cynk. Dobrze komponują się z potrawami z jaj, świetnie sprawdzają się w sałatkach. Kaloryczność 41 kcal.
Kiełki lucerny – mogą być spożywane zarówno na zimno, jak i na ciepło, ale wtedy pamiętać należy o tym, by dodawać je należy pod sam koniec gotowania. Kiełki lucerny zawierają około 35 proc. łatwostrawnego białka, ale także żelazo i witaminę B. Są także źródłem lecytyny. Kaloryczność 30 kcal.
Kiełki słonecznika – mają lekko orzechowy smak, dzięki czemu dobrze pasują jako dodatek do sałat. Są bogate w cynk i żelazo. Kaloryczność 115 kcal.
Kiełki soczewicy – ich smak jest delikatny. Można je jeść zarówno na zimno, jak i na ciepło. Zawierają sporo witaminy C, E, kwasu foliowego, wapnia, żelaza, fosforu oraz cynku i miedzi. Białko stanowi w nich około 25 proc. Kaloryczność 110 kcal.
Kiełki soi – są lekko chrupiące i mają delikatny smak. Zawierają dużo białka – około 40 proc., są dobrym źródłem witaminy B1, C, żelaza. Aby ułatwić ich strawność najlepiej spożywać je na ciepło (należy gotować je na parze przez kilka minut przed podaniem). Są niestety trudne w uprawie. Kaloryczność 29 kcal.
Kiełki grochu – są słodkie i lekko chrupiące. Zawierają dużo żelaza, mikroelementów oraz witaminy A, C, B. Wzmacniają organizm. Kaloryczność 31 kcal*.
Smacznego!
* Źródło
